125 Χρόνια Χαλκιάδες

Ο Μάνος Κατράκης μιλάει για τους Χαλκιάδες

 ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ 1982 (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ) 125 ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΛΚΙΑΔΕΣ

 Η αποψινή βραδιά είναι αφιερωμένη στη λαϊκή μουσική της χώρας μας και στην μεγαλύτερη οικογένεια μουσικών του είδους που υπηρετεί 125 χρόνια τώρα, τους Χαλκιάδες. 125 χρόνια οι κομπανίες των Χαλκιάδων γυρίζουν από πόλη σε πόλη κι από χωριό σε χωριό, παίζοντας και τραγουδώντας τις χαρές και τις λύπες του λαού μας, σε γιορτές, σε γάμους, σε πανηγύρια, δημιουργώντας κι αντλώντας από την μεγάλη δεξαμενή της μουσικής παράδοσης του τόπου μας, που χάνεται στα βάθη των αιώνων, στην επαφή λαών και πολιτισμών σ' αυτό το σταυροδρόμι της ανθρώπινης ιστορίας, που λέγεται Ελλάδα. 

Διατήρησαν αυτόν τον μουσικό θησαυρό μέχρι τις μέρες μας, παραδίδοντάς τον από πατέρα σε γιό, σε πέντε γενιές, ατόφιο, με τιμιότητα και αγάπη, πλουτίζοντάς τον, με νέα κάθε φορά ακούσματα και νέες αξίες από τις λαϊκές εμπειρίες της κάθε γενιάς. Η σημερινή μας παρουσία εδώ έχει την έννοια, ότι αναγνωρίζουμε την προσφορά τους και τους τιμούμε. Οι Χαλκιάδες κατάγονται από την Ήπειρο. Ο γενάρχης (δάσκαλος το επάγγελμα και παίζοντας μαντολίνο και λαούτο) Αντώνης Κάμψος, ύστερα από μια μάχη με τους Τούρκους, κατέβηκε από την Αλβανία στα Γιάννενα, όπου άλλαξε τ' όνομά του και το έκανε Χαλκιάς, κι έτσι εμφανίζεται η πρώτη γενιά των Χαλκιάδων, ΧΑΛΚΑΙΩΝ).
 Στην δεύτερη γενιά ανήκουν ο Μήτρος Χαλκιάς που έπαιζε κλαρίνο. Στην τρίτη γενιά ανήκουν ο λαουτιέρης Πολυχρόνης και ο κλαρινίστας Λάμπρος Χαλκιάς (αδέλφια)

Στην τέταρτη γενιά ανήκουν ο Μάνθος (κλαρίνο), που δίδαξε πρώτος κλαρίνο τον Τάσο Χαλκιά, που ήταν κατά σειρά: ο Μήτσος, ο Νίκος, ο Φώτης, ο Κυριάκος και ο Τάσος Χαλκιάς. Μέχρις εδώ είναι όλοι τους πρακτικοί μουσικοί, αλλά μαστόροι στο είδος τους με αναγνώριση σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, ειδικότερα δε ο Τάσος Χαλκιάς που ο ήχος από το κλαρίνο του, συγκίνησε όχι μόνο τις ψυχές των αδελφών μας ξενιτεμένων ελλήνων, αλλά και πολλούς ξένους φίλους και πολύ μεγάλους μουσικούς του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος.

Οι Χαλκιάδες ως οι πιο γνήσιοι εκφραστές της ηπειρώτικης λα΄κής μας μουσικής, υπηρέτησαν το ίδιο πιστά και τα άλλα μουσικά είδη άλλων περιοχών της Ελλάδας, όπως και οι νεώτερες γενιές της οικογένειας τα νέα αστικά μουσικά ελληνικά ρεύματα που έδωσαν και μια άλλη διάσταση και μια καινούργια προσέγγιση και εξέλιξη στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

 Στην πέμπτη γενιά ανήκουν ο Μάνθος, ο Λάμπρος, ο Χρόνης, ο Βαγγέλης, ο Νίκος,ο Τάκης, ο Χρήστος και ο Μιχάλης (Λάκης) Χαλκιάς. Η λαίκή μας μουσική παράδοση, αγαπητοί φίλοι, που σήμερα βρισκόμαστε εδώ στο κατάμεστο θέατρο του Λυκαβηττού για τρίτη συνεχή μέρα, φανερώνει ότι ακόμα είναι ζωντανή στις ψυχές όλων μας και αρνείται να μπει στο Μουσείο. Σε όσους λοιπόν την εκφράζουν ανήκει και το χρέος να την προχωρήσουν και να την φέρουν ακόμα πιο κοντά στα τωρινά προβλήματα του ανθρώπου και τις νέες εποχές που έρχονται σαν μια ασπίδα για την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια των νέων μας, αλλά και την διαφύλαξη και διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ως λαού και ως Έθνους.